schoolervaring Eline

Eindelijk geef ik jullie eens een verslagje over mijn stage. Dat jullie niet allemaal denken "ja Eline die doet daar helemaal niets zeker?!"  Naast genieten van de zon , mumbai, weggaan en winkelen moet ik inderdaad stage lopen! Ik loop dus stage in twee verschillende schooltjes van adapt. Zo heb ik een klas in Bandra en een klas in Colaba. Ik heb al 2 fantastische maanden achter te de rug en wordt dan ook heel moeilijk om al mijn leuke momenten te delen met jullie. 

Maar hier gaan we dan : 

In Bandra sta ik 3 maal in de week. Mijn klasje heeft 7 leerlingen en de meeste kinderen hebben een meervoudige beperking. De kinderen hebben één voor één hun eigen persoonlijkheid maar het zijn echte schatjes. Ik weet nu al zeker dat ik ze zal missen! In badra mag ik een meisje met autisme begeleiden die soms agressief uit de hoek kan komen. Het was zeker niet makkelijk om contact met haar te maken en tot haar wereldje door te dringen. Toch heb ik het gevoel dat we vooruitgang boeken en dat ze steeds meer probeert om te communiceren met de rest van de kinderen uit de klas.
Mijn leerkracht in Bandra loopt graag af en toe eens de klas uit en dit betekent dat ik er dan alleen voor sta. Dit gebeurde ook de eerste week van onze stage. Opeens stond ik helemaal alleen voor een groep kinderen die ik nauwelijks kende en die niet zo goed Engels verstaan. Daar begon te uitdaging en wist ik dat de stage helemaal anders zou verlopen dan in België. In het begin was het dus vooral zoeken hoe ik het best kon communiceren met de kinderen en hoe ik best met hun omging. Ondertussen ken ik alle kinderen al veel beter en kan ik al veel beter inschatten waar hun interesses liggen.  Ik heb al heel grappige momenten meegemaakt. Zo was er een jongen die opeens op zijn hoofd begon te staan en allerlei kunstjes toonde. Ook is er een jongen die heel de tijd ‘car car car’ roept een hele dag lang tot hij het speelgoedautootje krijgt waar hij zo graag mee speelt. Ook bij het knutselen is het grappig als de kinderen mogen verven en de verf meer op hun gezicht en kleren hangt dan op het papier. 

Voor het school moeten we op het einde van de stage ook een bachelorproef maken. Hierbij moeten we acht sessies voorbereiden en op de stageplaats uitvoeren. Ik heb ervoor gekozen om mijn sessies in Bandra te doen aangezien ik hier drie dagen in de week sta. Ik heb ervoor gekozen om rond het thema creativiteit te werken. het thema draait allemaal rond kikkers. We werken rond mijn boek ‘ ten little frogs’ en oefenen hier allerlei vaardigheden mee. Zo heb ik de kinderen leren tellen met kikkervingerpoppetjes en hebben we de verschillende knutselmaterialen , kleuren leren kennen. En het eind resultaat mag een wezen de kinderen hebben samen een groot schilderij gemaakt waar ze terecht fier op mogen zijn!.

In Colaba  is de klas iets groter en zijn ongeveer 12 kinderen . Daar begeleid ik twee meisjes. Het ene meisje heeft ook autisme en heeft vooral problemen met communiceren. Door in overleg te gaan met de leerkracht hebben we samen besloten dat ik een communicatieboek zou maken voor haar. Ondertussen is het boek af en ben ik dit volop aan het aanleren.
Het andere meisje heeft vooral problemen om zich lang te concentreren en heeft veel herhaling nodig. Ik maak vooral veel remediëringsoefeningen met haar.  Colaba is een heel klein schooltje en de klasjes hebben geen muren waardoor je vaak de andere klas naast jou hoort. Momenteel werkt er maar één ventilator in mijn klas waardoor het daar vaak héél warm is. De kinderen daar kunnen minder goed Engels als in Bandra en dit veroorzaakt soms grappige momenten wanneer we elkaar niet goed verstaan. De kinderen besloten dus maar om mij Hindi aan te leren. Ik begon er met volle moed aan tot ik het alfabet zag. Het alfabet was wel 6 pagina’s lang en bestaat uit verschillende klanken en woorden. Het was dus onmogelijk om dit aan te leren. De kinderen leerden mij wel de cijfers van 1 tot 10 en de kleuren. Erna was het mijn beurt om hen de cijfers van 1tot10 in het Nederlands aan te leren. Dit zorgde voor veel hilariteit aangezien ‘tien’ in Hindi 3 is en bij ons dit ja gewoon 10 is.

Volgende maandag gaan mijn laatste twee weken stage in. De kinderen hebben hun laatste dagje school op 24 april en erna hebben de kinderen één maand vakantie. Wel wordt er van ons verwacht dat we hierna de leerkrachten helpen met het opruimen van de klas. Ik zal de kinderen toch wel echt missen en het zal raar doen om afscheid te nemen! In ieder geval het was een heel leerrijke ervaring die ik meteen opnieuw zou doen! J